"Mehmet ÇETİN, herkesin gördüğü birtakım olayları başka bir gözle gözlemlemiş, bazılarını herkesin bildiği birtakım hikâyelerden yola çıkarak bu olayları, yepyeni bir bakış tarzıyla ve görülmemiş bir duyarlılıkla yorumlamış. Okula, öğretmene, eğitime ilişkin bilgece bir tavrı var Mehmet ÇETİN'in. Kimileri yaşlanır, emekli olur, anılarını kitaplaştırır, yaşadıklarını yazar. Mehmet ÇETİN henüz genç. Kısmen yaşadıklarını, kısmen de yaşayacaklarını yazmış. Yazdıklarına baktığınızda, tecrübeli bir insanın olgunluğunu, genç bir ın enerjisini görüyorsunuz. Şimdi böyle olursa, ileride kim bilir nasıl olacak? Ve klasik bir öğreticiden çok, rehberlik/koçluk havası seziyorsunuz Mehmet ÇETİN'in satırlarında. Bilgelik tevazu el ele Mehmet ÇETİN'de. UZUN ÇİZGİ hikayesiyle başlamış kitabına. Veysel'in 'uzun ince yolunu' hatırlatıyor. Mehmet ÇETİN'in çizgisi de, çizdikleri de upuzun olsun diliyorum, upuzun ve gönlünce..." Prof. Dr. Üstün DÖKMEN Japon kültüründe bonzai ağaçları vardır. Yaşlı ama boyları ancak bir çiçek saksısı kadar. Bir de onlan yetiştiren bonzai ustaları vardır. Hangi usta ağacı daha bodur bırakıyorsa en iyi usta odur. Delikanlı çok heyecanlı, kıpır kıpırdı. istediği yerde istediği gibi başarılı bir performansla çalışacak, mesleğinde özgürce yükselecekti. Nihayet muhteşem bir potansiyel ve bilgi birikimi ile çalışmaya başladı. Bonzai ustalarını da çok seviyordu. Onlar gibi o da her şeyin en güzelini, en iyisini yapmak istiyordu. Ürünlerine bonzai ağaçları gibi hassas bir şekilde ince fırça darbeleriyle işleyecek, etrafına da masaj yapa yapa, onları yonta yonta kendisi şekil verecekti. Ne var ki bu amaçla yapmış olduğu davranışlar mesai arkadaşları tarafından gün geçtikçe çekilemez hale geldi. Bir gün patronu onu makamına çağırdı ve delikanlıya sordu: ?Niçin mesai arkadaşlarını çekemiyorsun? Davranışlarınla onları niçin rencide ediyorsun? ?Çünkü onların benden daha başarılı olmalarını istemiyorum. En başarılı ben olmalıyım. Patron delikanlıyı yanına alıp, birlikte bahçeye çıktılar. Patron eline bir çubuk aldı ve yere 20 cm. uzunluğunda bir çizgi çekti. Delikanlının yüzüne baktı ve: "Bu çizgiyi nasıl kısaltırsın?" diye sordu. Delikanlı çizgiye bir süre baktı. Nihayet içinde çizgiyi iki-üç parçaya bölmek de olan cevaplar verdi. Delikanlının cevapları patronu tatmin etmedi. Yere öncekinden daha uzun bir çizgi çekti. Delikanlıya: "Önceki çizgi şimdi nasıl görünüyor?" diye sordu. Delikanlı başını öne eğerek: "daha kısa." dedi. Patron: "Bilgini, yeteneklerini ve çalışma performansını daha da artırarak kendi çizgini uzatman, beraber çalıştığın arkadaşlarının çizgisini bölmeye çalışmandan daha iyidir." dedi. "UZUN ÇİZGİ" öğretmenlik mesleğine ilk adımını atanların istifadesine sunulmak üzere bu hikâyeden yola çıkarak, aynı duygularla hazırlandı... "